Blekkingar lífeyrissjóða

Það er óþolandi að horfa upp á blekkingar lífeyrissjóða.

Margir þeirra reyna vísvitandi að blekkja grandalausa sjóðsfélaga með tali um lítinn rekstrarkostnað, siðferði í fjárfestingum og heilindi í hagsmunagæslu fyrir hönd umbjóðenda sinna, meðan forstjórar og stjórnendur hugsa fyrst og fremst um eigið skinn og sinna nánustu valda-vina. Þetta er gert með vægast sagt villandi framsetningu á tölulegum staðreyndum.

Þekktustu dæmin eru villandi upplýsingar um rekstrarkostnað og ávöxtun þar sem sumir sjóðir setja fram himinháa rekstrartekjuliði til að lækka sýnilegan rekstrarkostnað og setja hann fram sem hlutfall af heildareignum. Blekkingarleikurinn felst einnig í því að setja fram gríðarlega velgengni í ávöxtun og taka sem dæmi 5 ára ávöxtun yfir mestu uppsveiflutímabilin í stað10-15 ára meðalraunávöxtunar sem nær þá yfir a.m.k. eitt niðursveiflutímabil. Undantekningarlaust er sú ávöxtun litlu hærri en meðalraunávöxtun verðtryggðra innlánsreikninga.

Svo er vísað til hinna ýmsu tryggingafræðilegu úttekta og útreikninga máli sínu til stuðnings svo að sjóðsfélagar skilji örugglega ekkert í því sem þeir eru að segja eða gera, heldur taki villandi upplýsingum sem heilögum sannleika.

Í ljósi þess að rekstrarkostnaður lífeyrissjóða á Íslandi er ekki undir 3 milljörðum ákvað ég að taka smá dæmi sem er beint úr ársskýrslum nokkurra sjóða.

Hér er dæmi um rekstrarkostnað nokkurra stærstu lífeyrissjóðanna.

	Rekstrarkostn.	Launakostn.	Stöðugildi	Forstj.laun
Lsj. starfsmanna ríkisins	815.281.000	245.000.000	38,4	19.771.000
Lífeyrissj. Verslunarmanna	424.426.000	269.000.000	27,5	30.000.000
Gildi lífeyrissjóður	367.750.000	188.373.000	23	21.534.000
Sameinaði Lífeyrissjóðurinn	237.346.000	135.463.000	16	16.768.000
Stapi Lífeyrissjóður	173.494.000	86.000.000	11,6	12.917.000
Stafir	153.420.084	94.290.790	10,5	19.048.011
Samtals.	2.171.717.084	1.018.126.790	127	120.038.011

Þetta eru 6 af 37 sjóðum sem taka við iðgjaldi. Hafa ber í huga að margir þeirra eru smáir og umsýsla þeirra er í höndum bankanna sem taka umsýslugjald fyrir.

Það er sorglegt til þess að hugsa hve miklu sjóðirnir hafa tapað án þess að koma hreint fram við sjóðsfélaga sína og opna bækur sínar og viðurkenna tapið.

Í staðinn eru viðhafðir endalausir feluleikir og talnaútúrsnúningar.

Rekstrarkostnaður sjóðanna er algerlega glórulaus í ljósi þess að fjárfestingar sjóðanna eru að upplagi nákvæmlega eins. Það er hreint með ólíkundum að ekki skuli vera búið að sameina og hagræða meira en raun ber vitni.  Til hvers er verið að reka alla þessa sjóði sem gera nánast það sama?

Það sem aðallega hefur staðið í vegi fyrir sameiningu sjóða er þríþætt:

1. Sjóðirnir standa misvel og hafa mjög mismunandi samtryggingu fyrir sína sjóðsfélaga, en þetta eru megin rök þeirra sem stjórna.

2. Sjóðirnir standa fyrir mismunandi hagsmunagæslu fyrirtækja, þ.e. sum fyrirtæki setja það sem skilyrði við ráðningu starfsfólks að það greiði í tiltekinn lífeyrissjóð sem hugnast viðkomandi fyrirtæki og veitir því t.d. aðgang að fjármagni. Enda eru Samtök Atvinnulífsins ráðandi afl í flestum lífeyrissjóðum.

3. Stjórnendur sjóðanna hafa öðlast gríðarleg völd og eru með valdamestu mönnum þjóðarinnar í viðskiptalífinu. Þessi völd verða ekki gefin eftir átakalaust, en í ljós hefur komið að hagsmunagæsla þessara aðila er í fæstum tilfellum í þágu eigenda, þ.e. sjóðsfélaganna.Aðeins brot af því rugli sem viðgengist hefur í sjóðunum hefur litið dagsins ljós. Fyrir vikið er  ekki skrítið að þeir verji sig með þessum hætti.

Tap sjóðanna er varlega áætlað að lágmarki um 40% -50% af öllum eignum.

Klíkustefna hefur viðgengist í fjarfestingum sjóðanna um áratugaskeið enda hafa sjóðirnir ákvörðunarvald um hverjir fá að eignast og reka fyrirtækin og hverjir ekki. Þetta ákvörðunarvald birtist m.a. í formi stjórnasetu í stærstu fjármálastofnunum landsins þar sem stjórnarmenn sjóðanna sitja í bankastjórnum og ráðstafa völdum til vildarfyrirtækja og vildarvina.

Þekkt dæmi um óheftan aðgang fyrirtækis að fjármagni úr sjóðum lífeyrissjóðs og banka í hans eigu, er dæmi Víglunds Þorsteinssonar eiganda og stjórnarformanns BM-Vallár og fyrrverandi stjórnarformanns Lífeyrissjóðs Verslunarmanna. Þetta væri ekki í frásögu færandi nema fyrir þær sakir að BM-Vallá hefur ekki skilað ársskýrslum til RSK síðan 1995, sem er jú grunnforsenda eðlilegra lánveitinga við mat á greiðslugetu og áreiðanleika fyrirtækja, fyrir utan að vera ólöglegt. Ætli þeir hafi verið beittir dagsektum fyrir vikið?

Dæmi um villandi framsetningu:

Stafir Lífeyrissjóður

Rekstrarkostnaður var aðeins 84,5 milljónir árið 2007

Bls. 4 í ársskýrslu Lífeyrissjóðsins Stafa frá árinu 2007

“Rekstrarkostnaður sjóðsins á árinu 2007 var 84,5 milljónir króna og lækkaði um

37,3 milljónir króna eða um 31% frá fyrra ári. Rekstrarkostnaður sem hlutfall af

iðgjöldum hefur því lækkað um rúmlega 2,3 prósentustig sl. 2 ár. Heildarkostnaður,

þ.e.a.s. rekstrarkostnaður að viðbættum fjárfestingagjöldum, lækkaði um 32,9

milljónir króna frá fyrra ári eða um 17,8%. Hefur þá að fullu verið tekið tillit til

sameiningarkostnaðar frá 2006. Á fyrsta heila starfsári sínu náðist því fram mikil

hagræðing og reyndar mun meiri en áætlanir gerðu ráð fyrir miðað við árslok

2007.” Sem hlutfall af eignum var rekstrarkostnaður aðeins 0,1%.

 
Hvernig getur rekstrarkostnaður verið 84,5 milljónir þegar launakostnaður er 94.3 milljónir ?

Sjóðirnir virðast búa til rekstrartekjulið á móti kostnaði til að blekkja sjóðsfélaga.

Rekstrarkostnaður sjóðsins á 10,5 stöðugildi var 153.420.084,-

Bls. 33 í ársskýrslu Lífeyrissjóðsins Stafa frá árinu 2007

Fjárfestingargjöld
Skrifstofu- og stjórnunarkostnaður .....................................  68.885.618

Rekstrarkostnaður
Skrifstofu- og stjórnunarkostnaður .....................................  84.534.466

Bls. 41 í ársskýrsla Lífeyrissjóðsins Stafa frá árinu 2007

Laun og launatengd gjöld greinast þannig:

Laun                                                                             79.313.976

Launatengd gjöld                                                            14.976.814

Samtals launakostnaður                                                 94.290.790

Laun og tengd gjöld sbr. ofar skiptist á milli rekstrarkostnaðar og fjárfestingargjalda.

Stöðugildi árið 2007 voru 10,5

Ólafur Sigurðsson, framkvæmdarstjóri var með 19.048.011 í laun.

Gildi Lífeyrissjóður.

Bls. 34
Fjárfestingargjöld:             

Skrifstofu- og stjórnunarkostnaður                  125.233.000
Rekstararkostnaður:

Skrifstofu- og stjórnunarkostnaður                  242.517.000

Rekstrarkostnaður samtals          367.750.000

Laun á 23 Stöðugildi.

Launatengd gjöld                                              188.373.000

Árni Guðmundsson, framkvæmdastjóri            21.534.000

 

LSR Lífeyrissjóður starfsmanna Ríkisins.

Rekstrarkostnaður LSR og SH  Bls. 50

Skrifstofu- og stjórnunarkostnaður     270.169.000

Annar rekstrarkostnaður                        9.502.000

Rekstrarkostnaður alls                  279.671.000

Fjárfestingargjöld

Skrifstofu- og stjórnunarkostnaður     187.331.000

Önnur fjárfestingargjöld                     348.279.000

Fjárfestingargjöld alls                   535.610.000

Samtals Rekstrarkostnaður      815.281.000

Bls. 78
Launakostnaður og fjöldi starfsmanna
Hlutdeild sjóðsins í heildarlaunakostnaði Lífeyrissjóða Bankastræti 7 nam 245 millj. kr. árið 2007. Hann skiptist þannig að heildarlaun voru 203,6 millj. kr. og launatengd gjöld 41,4 millj. kr. Stöðugildi hjá Lífeyrissjóðum Bankastræti 7 voru 38,4 á árinu 2007 og hlutdeild sjóðsins metin 35,3 stöðugildi.

17. Laun til stjórnar, framkvæmdastjóra og endurskoðenda

Heildarlaun til stjórnar og framkvæmdastjóra sjóðsins á árinu 2007 greinast þannig:

Ögmundur Jónasson, stjórnarformaður 2007 1.520.000

Birna Lárusdóttir 760.000

Eiríkur Jónsson 805.000

Gunnar Björnsson 775.000

Maríanna Jónasdóttir 1.186.000

Páll Halldórsson 802.000

Sigrún Valgerður Ásgeirsdóttir 760.000

Trausti Hermannsson 820.000

Varamenn í stjórn:

Elna Katrín Jónsdóttir 23.000

Ingvi Már Pálsson 46.000

Viðar Helgason 91.000

Þórhallur Vilhjálmsson 137.000

Samtals greiðslur til stjórnarmanna 7.727.000

Haukur Hafsteinsson, framkvæmdastjóri LSR og LH  19.771.000

 

Lífeyrissjóður Verslunarmanna.

Fjárfestingargjöld

Skrifstofu- og stjórnunarkostnaður . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 221.211.000

Rekstrarkostnaður

Skrifstofu- og stjórnunarkostnaður . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 203.215.000

Samtals Rekstrarkostnaður                                                        424.426.000

Launakostnaður                                                                          270.000.000

Þorgeir Eyjólfsson framkv.stjóri                                                     30.000.000

Stöðugildi eru 27,5

Ef veitt væru verðlaun fyrir mest villandi framsetningu gagna þá væri Þorgeir Eyjólfsson Íslandsmeistari.

Þorgeir Eyjólfsson forstjóri Lífeyrissjóðs verzlunarmanna:“Rekstrarkostnaður LV hefur ætíð verið með því lægsta sem gerist meðal lífeyrissjóða landsins og var til dæmis 0,05% í hlutfalli af eignum á árinu 2007”.

Eignir voru í árslok 2007 rúmir 269 milljarðar. Þá ætti rekstrarkostnaður 0,05% einungis að vera 135 milljónir. Þegar launakostnaður einn og sér er 270 milljónir getur þetta ekki staðist, enda gufar þessi raunkostnaður ekki upp í bókhaldstilfæringum, svo mikið er víst.

Hvað ætli Þorgeir sé með í laun sem hlutfall af þjóðarframleiðslu eftir skatta og afborganir lána ?

Líklega væri útkoman ekki mjög há.

Dæmi um villandi upplýsingar frá landsambandi lífeyrissjóða.

 ”Gjaldmiðlavarnarsamningar lífeyrissjóðanna hafa dregið úr sveiflum á gjaldeyrismarkaði.

Það er villandi að tala um að lífeyrissjóðir hafi tekið stöðu með krónunni og „veðjað“ á að hún myndi styrkjast þar sem ekki er hægt að aðskilja erlendu eignirnar og gjaldmiðlaskipta- samningana. Það er ennfremur beinlínis rangt að halda því fram að íslenskir lífeyrissjóðir hafi stundað spákaupmennsku með gjaldmiðilinn, þvert á móti hafa þeir stuðlað að sveiflujöfnun á innlendum gjaldeyrismarkaði, öfugt við spákaupmennsku sem stuðlar að ýktum sveiflum á gjaldeyrismarkaði.”

Grein Hrafns Magnússonar, framkvæmdastjóra Landssamtaka lífeyrissjóða sem birtist í Morgunblaðinu.

Ef það væru til viðurlög við rakalausum þvættingi þá væri Hrafn í afar slæmum málum.

Bankarnir gátu ekki veðjað gegn krónunni nema hafa einhvern til að veðja á móti.

Það þarf að lágmarki  tvo til að gera veðmál.

Kær kveðja

Ragnar Þór Ingólfsson.

Endastöð Verkalýðsforingja..

Er þetta ekki dæmigert fyrir verkalýðsforingja að enda í svona stöðu. Það er löngu vitað mál í hvora áttina hvati þessara manna leitar.

Nú fær Gylfi glampa í augun og fiðring í magan... Hvenær kemur að mér... hvenær kemur að mér....

Ásmundur bankastjóri um tíma

Afsakið meðan ég æli!

Nú berast fréttir af bankamönnum. Þeir sömu og títtnefndir eru fyrir eiginhagsmunabrúk með almannafé í vildar samningum við sjálfa sig og sína nánustu.

Ekki þótti mér ástæða til að setja íbúð okkar hjóna á nafn konunnar enda bæði skrifuð fyrir öllum lánum og skuldum í okkar búi.

Komu títtnefndir því fyrir með beltum,axlaböndum,reipi,teygjum og límbandi að missa ekki niður um sig buxurnar gagnvart sauðsvörtum almúganum sem átti sér ekki viðreisnar von ef illa færi.

Miðað við þessar fréttir má varlega áætla að þessir títtnefndu höfðu eitthvað meira á samviskunni en góðu hófi gegnir.

Afsakið meðan ég æli!

Verkalýðshreyfingin og lífeyrissjóðamafían !

Í tilefni dagsins þar sem kjósa á nýja stjórn í VR má ég til með að birta frábæra grein eftir Rúnar Kristjánsson.

Það var víða litið svo á, að þegar Ásmundur Stefánsson var gerður að forseta ASÍ, hafi ákveðin kaflaskil orðið innan verkalýðshreyfingarinnar. Þá gerðist  það, að hagfræðin settist að fullum völdum í alþýðusamtökunum og hefur ekki sleppt þeim síðan. Fáir munu telja þann atburð af því góða.

Tengslin við grasrótina, sjálfan verkalýðinn, voru á margan hátt rofin, og forustuliðið fór fyrir alvöru að hrokast upp gagnvart þeim sem það átti að vera í forsvari fyrir. Ásmundur Stefánsson þótti á margan hátt dæmigerður fulltrúi þeirra viðhorfa. Hann átti sáralítið samfélag við verkalýðinn og var sem forustumaður í ASÍ aldrei maður á réttum stað.

Eftir hann komu líka menn með svipað hugarfar, menn sem helst virtust gera sér það að sérstöku markmiði, að hreykja sér upp og hafa það gott á kostnað hins vinnandi fólks. Verkalýðshreyfingin fór sífellt neðar í áliti og hinir svokölluðu verkalýðsforingjar urðu brátt ekkert nema liðónýtar heybrækur í öllum skiptum við þá er semja þurfti við.

Það var sama hvort í hlut átti Grétar Þorsteinsson, Halldór Björnsson, Gunnar Páll Pálsson, Ingibjörg R. Guðmundsdóttir, eða Sigurður Bessason, allt hefur þetta lið verið gjörsamlega gagnslaust sem forsvarsaðilar fyrir vinnandi fólk. Verkalýðshreyfingin þarf á öðru að halda en linkulegum tauhálsum og puntudúkkum á skrifstofum. Ekkert af þessu fólki hefur unnið sér nafn eða orðstír meðal vinnandi fólks og mun aldrei gera.

Guðmundur jaki hafði sína galla, og mér persónulega fannst aldrei mikið til hans koma, en hann var samt álitinn af mörgum vera verkalýðsforingi. Það átti hann þó einkum að þakka framgöngu sinni á fyrri árum, þegar hann var undir stjórn eldri og reyndari manna í hreyfingunni, sem sáu til þess að krafturinn sem vissulega bjó í honum, nýttist í störfum fyrir heildina.

Einleikur Guðmundar jaka og valdabrölt á seinni árum bætti engu við orðstír hans...... en hann var þó allt önnur manngerð og töggur í honum, miðað við þær mannlufsur sem á eftir honum hafa tyllt sér í valdasætin í verkalýðs-hreyfingunni.

Og nú hefur Gylfi Arnbjörnsson verið kosinn forseti ASÍ og ekki kæmi það mér á óvart að honum tækist að fara fram úr Ásmundi Stefánssyni í starfslegum öfugsnúningi og er þá mikið sagt.

Ég er alfarið þeirrar skoðunar að Gylfi og hans líkar hafi aldrei gert neitt að gagni fyrir verkalýðshreyfinguna í landinu. Ég tel þvert á móti að menn af hans tagi hafi verið iðandi afætur á hreyfingunni til fleiri ára, því launakjör þeirra og bitlingar hafa ekki verið í neinu samræmi við það sem eðlilegt getur talist.

Seinni tíma forusta verkalýðshreyfingarinnar hefur þannig, að minni hyggju, samanstaðið af forpokuðum vesalingum, sem hafa virst hugsa um það eitt að halda völdum og maka krókinn í eigin þágu. Ærin þörf væri að fara ofan í saumana á ýmsu sem gert hefur verið af þessum mönnum á undanförnum árum. Það gæti verið að ýmislegt kæmi þá í ljós sem mönnum kæmi illilega á óvart.

Innan verkalýðshreyfingarinnar var mjög fljótlega byggð upp í kringum lífeyrissjóðina algjör varnarmafía, sem allar götur síðan hefur staðið vörð um mismununarkerfi þessara sjóða, eins og önnur mafía hefur varið kvótakerfið.

Lífeyrissjóðakerfið hefur aldrei þjónað hagsmunum almennings í þessu landi. Það hefur verið arðráns-svikamylla frá fyrstu tíð og stöðugt verið varin af fláum forustumönnum í verkalýðshreyfingunni, en þar sem víðar virðast jafnan þjónustumenn, sem vinna í þágu einhverra annarra en fólksins í landinu.

Í lífeyrissjóðakerfinu hefur verið safnað saman með lögvörðum ránskap feykilegu fjármagni sem síðan hefur verið notað til margra óheyrilegra hluta. Það hafa verið stunduð pólitísk hrossakaup, lánveitingar hafa oft þótt þar daunillar af spillingu og miklum fjármunum hefur verið sóað í ýmislegt sem engin rök hafa verið fyrir. Sú saga þætti ljót ef hún væri greind að fullu og gerð opinber.

Valdafíknir forustumenn í verkalýðshreyfingunni hafa lengi notið þess að skipa hina og þessa vildarvini og gæðinga sem bankastjóra og bitlingaþý í lífeyrissjóðamafíunni og svo hefur verið ráðskast með fjármuni fólksins fram og aftur, lánað út og suður í alls konar áhættumál sem fyrr segir. Svo hafa yfirlýst lífeyrisréttindi fólksins í þessum sjóðum verið skorin  miskunnarlaust niður þegar fé hefur tapast í slíku fjárhættuspili. Þarna hefur, að margra mati, verið stundaður sami verknaðurinn og var kallaður þjófnaður í gamla daga, áður en það fór að vera í tísku að stela og óheiðarleiki fór að flokkast undir eðlilega sjálfsbjargarviðleitni.

Auðvitað átti að hafa lífeyrismál þjóðarinnar í miklu einfaldara formi. Það átti bara að vera einn lífeyrissjóður fyrir alla landsmenn í Tryggingastofnun ríkisins.

Þar áttu allir að sitja við sama borð og efri árin að taka mið af samfélagslegum jöfnuði, en sérhagsmunaöflin vildu náttúrulega hafa þetta öðruvísi.

Áfram skyldi misréttið ríkja og það alveg fram á grafarbakkann !

Nú hefur vinnandi fólk í landinu tapað tugmilljörðum króna í lífeyrissjóðunum vegna áhættuleikfimifíknar mafíuveldisins og enginn er talinn ábyrgur !

Það hljóta allflestir að sjá þá knýjandi þörf sem á því er, að hreinsa verulega til innan verkalýðshreyfingarinnar og lífeyrissjóðakerfisins.

Kannski ætti sú hreinsun að byrja á nýkjörnum forseta ASÍ og formanni VR ?

Takk fyrir frábæra grein Rúnar. 

Prófessor Hannes Hólmsteinn!

Prófessor Hannes kann að lýsa fyrir okkur útrásinni.

Hér er myndbandið óborganlega. 

Kjánahrollurinn hefur náð nýjum hæðum.

 

Er ekki einhver sem getur farið í mál við stjórn Kaupþings?

Alveg er það með ólíkindum að lífeyrissjóðirnir fari ekki mál við stjórn og stjórnendur bankanna.

Það vita jú allir af hverju þeir gera það ekki enda áttu þeir sjálfir stóran þátt í þessu braski. 

Það geta allir verið sammála um að lánveitingar sem þessar, þegar aðstæður á markaði voru með þeim hætti að laust fé var erfitt að fá eða nánast ómögulegt,hefðu bankarnir átt að halda í hverja krónu. 

Að því gefnu er annað hvort um stórfellda vanrækslu að hálfu bankans eða það sem líklegast er að menn hafi hagnast á þessum gjörnungum persónulega.

Hverjir voru seljendur þessara eigna og á hvaða markaðsvirði var keypt? Kaupþing banki var búin að spá mikilli lækkun fasteigna bæði hér heima og í Bretlandi og voru fasteignir byrjaðar að lækka mikið á þessum tíma en áttu samt langt í land miðað við spár bankans. Að þessu gefnu ásamt því að bankinn var í lausafjárkreppu er eðlilegt að krefjast svara og fara nánar ofan í saumana á þessum viðskiptum enda veðin fyrir lánunum að stórum hluta töpuð.

Þetta er enn ein rósin í hnappagat stjórnar og stjórnenda, alveg ótrúlegt að þessir menn skuli óáreittir stunda viðskipti sem aldrei fyrr, hvað þá að gegna lykilstöðum í þjóðfélaginu.

Lánin mögulega lögbrot

Sýndarmennska!

Ætli miðstjórn ASÍ og SA séu að móta þessar hugmyndir í sínu horninu hvor?

Ætli þetta verði ekki "Átakafundur" þar sem illa lyktandi ályktanir verða samþykktar.

Þessir aðilar eru allir að vinna saman í ótal nefndum og ráðum á vegum Ríkisins ásamt því að sitja saman í stjórnum Lífeyrissjóða með forkálfum stéttarfélaganna.

Þetta er mál sem er löngu búið að ákveða!

Gylfi sagði í viðtali í gær að sá möguleiki væri fyrir hendi að SA myndi segja upp kjarasamningum.  Hvað er maðurinn að selja??

Það eru ákveðin fyrirtæki sem standa mjög illa og önnur ekki. Þau sem standa verst eru þau fyrirtæki sem stjórnendur, eigendur "SA" skuldsettu upp fyrir haus í góðærinu.

Hverjir taka skellinn?

Þeir sömu og venjulega! Við. 

Hvað gerir Verkalýðsforystan? Það sem SA segir þeim að gera!

Ræða frestun kjaraviðræðna

Brandari dagsins!

ASÍ vill ríkisstjórnina burt!

Auðmanna Samtök Íslands halda sínu striki og eru c.a. tveimur mánuðum á eftir raunverulegum skjólstæðingum sínum í baráttunni fyrir réttlæti. 

Gylfi Arnbjörnsson samfylkingarmaður iðar í skinninu eftir að komast á þing enda Samfylkingin búin að gefa grænt ljós á stjórnarslit og þess vegna gat hann loksins ælt út úr sér "Brandara Dagsins".

ASÍ forystan er brandari ársins.

Ég sem hélt að auðvalds og eiginrassa stefnan sem Ásmundur Stefánsson verkalýðsforingi og bankamaður stóð fyrir væri liðin tíð en svo er nú aldeilis ekki.

Gylfa á þing sem fyrst og fáum hann líka í bankaráð Landsbankans við hlið Ásmundar Stefánssonar þar sem hann á heima. En í guðanna bænum hlífðu almenningi við þessum falsettum og því sem þú þykist standa fyrir. Það vita allir þitt rétta eðli.

ASÍ vill nýja ríkisstjórn

Lögreglumenn eru í nákvæmlega sömu stöðu og við!

Það er ekki mikið af fyrrverandi útrásarvíkingum og bankabröskurum sem standa fyrir utan Alþingi gráir fyrir járnum, á meðal launum. Lögreglumenn verja málstað og eignir sem þeir hafa mis mikla trú á, til þess eins að brauðfæða fjölskyldur sínar rétt eins og við hin. 

Við skulum ekki gleyma því að fólkið sem við grítum er í nákvæmlega sömu stöðu og við.

Það eru hlutfallslega jafnmargir sauðir í lögreglunni og í hópi mótmælenda enda hafa einstakir aðilar úr hvorum hópi gengið of langt í hita leiksins.

Stundum hugsa ég, þegar fúkyrðin og fokkmerkin fljúga á  laganna verði, hvort þetta sé fólkið sem olli ástandinu. Ég hef ekki nokkurn mann séð fyrir utan felustaði þjófanna, sem allt settu á annan endan, og maka sig í vellystingum þýfisins skellihljæjandi og spikfeitir meðan við, sauð svartur almúginn ráðumst á lögguna.

Mér fannst við hafa kastað steinum í eigið glerhús í gær. Sýnum fólkinu sem fyrir framan okkur stendur og vinnur fyrir meðallaunum eins og við, smá virðingu, köstum frekar á þá kveðju. 

Ofbeldið verður á endanum óumflýjanlegt en hvern á að berja?  

Tyrkir voru réttdræpir í eina tíð. Ekki er vitað um manntjón af þeim sökum.

Þetta er ekki bara spurning um lög og reglur Sigurður. Þetta er spurnig hvað maður gerir og gerir ekki í siðmenntuðu samfélagi.

Þú telur að hluthafar hafi ekki orðið fyrir tjóni,aðeins eigendur skuldabréfa. Hverjir voru stærstu eigendur skuldabréfa í bönkunum? Lífeyrissjóðirnir "hluthafar" = "Við" höfum tapað hundruðum milljarða á skuldabréfalánum til banka- og fjármálastofnana. Á meðan þú sjálfur situr á milljarða sjóðum sem þú tókst "stalst" út úr kaupréttarsamningum með því að keyra upp gengi bankans og þiggja vildarsamninga sem ekki var hægt að tapa á, skaltu tala varlega um lög og segja að ekkert óeðlilegt hafi átt sér stað. Það er ekkert eðlilegt við raunveruleikan sem blasir við mér og börnum mínum næsta áratugin.

 

Sigurður segir engin lög hafa verið brotin