Af hverju að fella kjarasamninga?

Málflutningur verkalýðsforystunnar og dómsdagsspár ef kjarasamningar verði felldir er með svo miklum ólíkindum að maður spyr sig hverra hagsmuna þeir séu raunverulega að gæta og það ekki í fyrsta skipti.

Af hverju að fella nýgerða kjarasamninga?

Það skiptir í raun engu hvort launahækkanir verði 5, 10 eða 15% ef launafólki verður ekki tryggður einhver stöðugleiki vegna verðbólgu áhrifa samningsins á gríðarlegum skuldavanda heimilanna. Það er í raun ótrúlegt að SA skuli ekki taka á skuldamálum alþýðunnar því eina lífæð margra fyrirtækja er aukin neysla.

Það er ekkert í þessum samningi sem tryggir að kaupmáttur skili sér til launafólks annað en fyrirvarar um að haldnar verði nokkrar aukasýningar á þeim farsa sem birtist þjóðinni í formi "kjaraviðræðna".

Það er ekkert í þessum samningum sem tryggir millitekjufólki hækkanir og að atvinnurekendur geti ekki sniðgengið hækkanir með því að segja upp fólki og ráða svo aftur á sömu gömlu kjörunum.

Það eina sem er tryggt í nýgerðum samningum er 10% verðbólga næstu 3 árin og telst það varlega áætlað þar sem verðbólguspár seðlabakans og hagdeildar alþýðusambandsins hafa aldrei staðist frá því mælingar hófust.

Lausn verkalýðshreyfingarinnar á skuldavanda heimilanna er að efla leigumarkað og félagslegt húsnæðiskerfi, styrkja hugmyndafræðilegt gjaldþrot ríkisstjórnarinnar og algjört úrræðaleysi. BRAVÓ!

Samningurinn tryggir fjármagnseigendum það litla sem eftir er af eiginfjárgrunni almennings í fasteignum sínum ásamt því að fyrirtækin munu að öllum líkindum skila hækkunum samningstímans fljótlega út í verðlagið, ekki ósvipað og olíufyrirtækin eru fljótari að hækka en lækka.

Í lífeyrismálum hafa aðilar vinnumarkaðarins náð saman um að skrúfa lífeyirsiðgjöld í 15,5% fyrir árið 2020. Það hlýtur að vera lágmarks krafa skattgreiðenda að sömu aðilar geri grein fyrir því hvernig sjóðirnir komi til með að standa af sér kerfisbundin áföll fjármálamarkaða áður en þeir hækka iðgjöldin sem voru hækkuð síðast um 20% árið 2006 eða úr 10 í 12%. Ekki hafa spurningum verið svarað eins og 500 milljarða halli á opinbera kerfinu sem skattgreiðendur þurfa að brúa næstu árin og þeirri lykil spurningu hvort þetta sjóðsöfnunarfyrirkomulag í því formi sem það er í, gangi á annað borð upp. 

Hvað er til ráða og hvað á að gera?

Eru verkföll eina lausnin og af hverju í ósköpunum talar verkalýðshreyfingin niður verkfallsvopnið?

Af hverju hefur ekki verið haldin einn einasti samstöðufundur/mótmæli á vegum verkalýðshreyfingarinnar frá hruni?

Eru önnur ráð til ná kröfum okkar fram? 

Það á að hafna þessum samningum og krefjast þess að samhliða launahækkunum verði launafólki tryggður stöðugleiki vegna húsnæðisskulda í formi breytinga á neysluvísitölugrunni eða þaki á vexti og verðbætur. Áætlun um afnám verðtryggingar hlýtur að vera krafa í því samhengi.

Frá því að verðtrygging launa var afnumin á sínum tíma hafa fjármagnseigendur, sem stjórna stöðugleikanum, haft beinan hag af óstöðugleika í formi verðbóta.

Hvernig væri að dreifa þessari ábyrgð þannig að stöðugleiki verði allra hagur og ábyrgð þeirra sem eiga fjármagn eða stýra fjármagni í umferð verði jöfnuð við hag almennings af stöðugu verðlagi.  

Hvernig náum við slíku fram?

Ein af lífæðum fyrirtækja er aðgangur að eftirlaunasjóðum launafólks. Við getum hæglega réttlætt að launþegahreyfingin komi í veg fyrir frekari fjárfestingar lífeyrissjóðanna í atvinnulífinu þar til framtíð launafólks og heimila verði tryggð. Það er með öllu óábyrgt að fjárfesta í atvinnulífi eða á markaði þar sem óstöðugleiki og verkföll eru yfirvofandi.

Nýr Banki.

Til að vinna gegn mismunun, okurvöxtum og innheimtuofbeldi sem venjulegt vinnandi fólk þarf að þola á hverjum einasta degi, er að gefa fólki kost á að sniðganga valdið.

Að sniðganga valdið er að stilla fjármálafyrirtækjunum upp við vegg með stofnun banka og veiti þar með umbjóðendum sínum skjól frá hótunum banka og fjármálastofnana sem lofa viðskiptavinum sínum endalausu einelti vegna okurvaxta og forsendubrests, skrifi þeir ekki undir afarkosti eins og broslegar 110% leiðir sem verða orðnar 130% hið minnsta á samningstímabili kjarasamninga. 

Eitt helsta vopn fjármálastofnanna er samstaðan gegn fólkinu til að hafa sem allra mest út úr þegar töpuðum kröfum sínum, þeir sem geta borgað borga, þeir sem geta það ekki verða yfirskuldsettir til eilífðarnóns. Þetta er gert með því að koma í veg fyrir að venjulegt fólk geti flúið til annarra fjármálastofnanna ef því ofbíður þeir afarkostir sem í boði eru. 

Verkalýðshreyfingin er að velta yfir 10 milljörðum á ári og rekstrarkostnaður er ríflega 2 milljarðar. Okkur sem finnst uppskeran heldur rýr og sú staðreynd að þeir sigrar sem hafa náðst í baráttunni við ofbeldi fjármálafyrirtækja, hafa verið fyrir tilstilli einstaklinga sem hafa leitað réttar síns gegn grímulausu óréttlætinu og unnið mikilvægustu sigrana á meðan verkalýðshreyfingin og ríkisstjórnin horfir á úr fjarlægð og kemur með hvert úrræðaleysið á fætur öðru sem yfirleitt er úrhelt og úr sér gengið áður en það kemur til framkvæmda. 

Nú er ljóst að forystusveit ASÍ ætlar að nota verðtrygginguna sem skiptimynt fyrir atkvæði inn í evrópusambandið og ýta þannig alþýðunni til kosninga um aðild með byssustinginn í bakinu.

Svo rætnar eru pólitískar tengingar og pólitískar skoðanir æðstu ráðamanna verkalýðshreyfingarinnar að stórskaði mun hljótast af fyrir alþýðu þessa lands.

Atvinnurekendur kvarta sáran undan því að það séu engar og verði engar fjárfestingar í atvinnulífinu á meðan lífeyrissjóðirnir kvarta undan því að lítið sem ekkert sé um fjárfestingakosti.

Þeir tveir einstaklingar sem kvartar mest yfir þessu ástandi eru í forsvari fyrir báða þessa hópa.

Þetta er ekki í fyrsta skipti sem maður verður óþægilega ringlaður á málflutningi aðila vinnumarkaðarins.

Er aðgerðarleysið og uppgjöfin meðvituð leið til að tryggja sérhagsmunahópum völd og til að tryggja aðilum vinnumarkaðarins sem eru að verða einhverskonar Ríki í Ríki sífellt stærri hluta af heildarlaunum og launakostnaði einstaklinga og fyrirtækja með því að hækka iðgjöld í lífeyrissjóði og með stofnun endalausra sjóða innan SAASÍ.

Fellum samningana og látum þá sem fá ríflega greitt fyrir að sinna hagsmunagæslu fyrir okkar hönd, vinna vinnuna sína.

Við höfum sýnt ábyrgð og umburðalyndi og tryggt valdhöfum og fjármagnseigendum allt það svigrúm og allan þann stöðugleika sem innistæða er fyrir. Nú er nóg komið.

Ef við berjum ekki í borðið og segjum NEI! hingað og ekki lengra. Hvenær þá? 

Ragnar Þór Ingólfsson 

Stjórnarmaður í VR.

Athugasemdir

[Sumarliði Einar Daðason, 11.5.2011 kl. 15:12]

Þú hittir beint í mark eins og ævinlega. Góður pistill!

[Eyjólfur G Svavarsson, 11.5.2011 kl. 16:46]

Hverjir eiga svo að vera bankastjórar í nýja bankanum. Verður hann ekki kominn í hendurnar á sama glæpa hyskinu eftir örfá ár???

[Júlíus Björnsson, 11.5.2011 kl. 19:58]

Hér á Íslandi virðast menn ekki skilja að verðrýnun myntar er staðreynd frá því að byrja var að gefa út penginga. Þess vegna hafa menn sem lána alta tryggt si fyrir vessari verðrýnun með því leggja á lánsupp álögu sem kemur á móti verðrýnun á lánstíma. Verðbólgu spár hafa þann eiginleika að verða nákvæmari því lengra sem við miðunar tíma bilið er: þessa vegna lækka nafn vextir því lengur sem er lánað gegn öruggum veðum [liquid veðum].   USA og UK geta í ljóði mælinga síðustu 90 ára lofað um 3,0% verðbólgu á næst 30 árum: alls 90% . Þjóðverjar og Hollendingar bjóða 40% til 60% verðbólgu í ljósi reynslunnar.   

Þegar Ísland gerir ráð fyrir 30 ára verðbólgu er upplagt í dag að miða við UK eða USA eða Danmörku og gera ráð fyrir 90 % verðbólgu á 30 æara öruggu jafngreiðslu láni.

Þear sem jafngreislulánið er greitt niður er búið fyrir meira en hundrað árum að ákveða verðtryggingarupphæðina, hún er um 60% af lánsupphæð. 6.000.000 á hverja 10.000.000 [kr/dollar/pund/evrur].   Hinsvegar þarf líka að leggja vegna sjóðskostnaðar og sennilega pínulítið vegna fjölguna útlána, alls ekkert vegna falsara veða með t.t.t. greiðslugetu eða verðmæti veðsisns.  Erlendis er þetta um 1.000.000 til 3.000.000 eftir árferði og eðlili fasteignar: sumar seljast hraðar: hinnar almennu.

Þess vegna er jafngreiðlu lán erlendis  Útborgun 10.000.000 + raunnleiga 2.000.000  + 6.000.000  ráðgerð verðrýnun. Heildar um samin skuld alls 18.000.000 kr/dollara/pund/evrur/.   Á mánuði í  30ár deilt með 360 mánuðum: 50.000 kr/dollarar/pund/evrur. Allan tíman sama upphæð en lántaki greið mest raunvirði  fyrst og minns síðast.

Engin Íslendingur getur sagt að þetta gildi ekki almennt hjá Prime veðlánsjóðum til verðtrygga erlendis.

Hver vill fjármagn slík örugga veðlánsjóði. Aðlega eru það lið sem vill verðtryggja elllífeyris innlegg sín og borga sem minnst fyrir. Ríkar stórefna fjölskyldur líta á sön veðsöfn sem betri kost en gull til langtíma verðrtygginga.  Þvi að öryggi þeir vex með þroska árgangsins.  Veðsafn til 30 ár sem er 15 ára er nánast helmingi léttari greiðslu byrði en í upphaf og 1 veðrættur ekki nema um 50 % af verðmæti veðsins.  Erlendis vilja menn eðlilega verðtryggingu  og lága leigu og áhættu vexti: real interest.  Fastar greiðslu sem er verðmestar fyrst. Hér á ekki að blanda saman Langtíma öruggum veðlánum almennings og skammtíma áhættu lánum hér hugleysingaja, erlendis braskara.  Verðtrygging er sá hluti heildarvaxta láns sem tryggir að lánadrottinn fær sitt. Hér er slík trygging allt of há í samburði við alheimin og gerir ráð fyrir um 300% verðbólgu á lánstíma.  Læra menn ekki á hruninu, Veðsöfn þarf líka að askrifa eins og aðrar eignir. Hér er ekki einn bókari sem hefur afskrifað veðsöfn síðust 50 ár. 

[Erla Magna Alexandersdóttir, 11.5.2011 kl. 20:08]

Hversvegna er þetta leikrit tekið gilt- ár eftir ár.

 Hækkanir launa ná ekki verðhækkunum- 36 % á síðasta ári.

Hversvegna eiga lífeyrisþegar að umbera það að þurfa að betla smáaura frá TR þegar þeir eiga miljarða sjóði sem fávitar eru að gambla með '

 Hversvegna þurfa eldriborgarar og sjúkir að svelta og þegja ?

  Rekum þennan óþjóðalýð og fáum okkar peninga- aðrir eiga ekki rett á þeim.

 Launahækkanir sem fólk með börn á framfæri fær eru smán þeirra sem semja- en hækkun á bótum þeirra sem erfiðast eiga er ekki rædd.

[Árni Gunnarsson, 11.5.2011 kl. 20:52]

Til að stöðva þennan leikaraskap og allar þessar ómerkilegu blekkingar þurfum við að sameinast um kröfuna um hækkun skattleysismarkanna.

Annars er ég vegna aldurs kominn í hópinn sem á engan samningsrétt.

[Júlíus Björnsson, 11.5.2011 kl. 21:04]

Einstaklingur sem leggiur elllífeyris framlag 200.000 kr á ári frá 20 ára til 75 ára á 11.000.000 millónar vertðryggðar á raunvaxta.  Tryggja honum  200.000 kr. á mánuði til 81 árs aldur.  Ef verðtrygginngar veðlánsjóður sér um að verðtryggja á samtryggingarforsendum án raunvaxta, á fátæklingur  15.000.000 skuldlausa eign , sem hann borgaði um á 30 árum með alþjóðlega viðurkendu jafngreiðluláni á ávöxtunarkröfu.   10 % lífeyrissjóðs framlag og eðlilegur ellilífeyrissjóður fyrir launþega er það eina sem hægt er fara fram á.  Þeir sem fá of hátt kaup geta ávaxta sinn sparnað á sínum líkum. Lækkun húsnæðis kostnaðar hér um um 60 % og og vaxta kostnað vsk. fyrirtækja um 80 %. Til samræmi við sem tíðkast utan erlendis er sjálfsagt leggja niður lálauna fákeppnis keðjur. Þessu gætu jafnvel fylgt launalækkanir  þega búið er að ná verðlagi niður. Aðskilnaðarstefna hér er ólíðandi. ESB opnar tækifæri fyrir íslenska ávöxtunar aðila til að flytja úr landi. Til við getum tekið á móti þeim verðmætu einstaklingum sem eru farnir og komið í veg fyrir að fleirri verði  hraktir út fyrir Íslensk landamæri.

[Ragnar Þór Ingólfsson, 12.5.2011 kl. 09:02]

Þakka innlit,

Eyjólfur, sjálfsagt væri bankinn komin í hendur einhverra óprúttna aðila  um leið og alþýðan snýr baki í kóngana, eins og Alþýðubankinn sálugi var komin inn í Íslandsbanka. 

Hugmyndin er fyrst og fremst að þrýsta fjármálafyrirtækin um að leysa skuldamálin af sanngirni í stað kúgunar.

Það er spurning hvort hægt sé að treyst a einhverjum yfir höfuð.

[Júlíus Björnsson, 12.5.2011 kl. 15:23]

Mér finnst ekki skynsamlegt að treysta aðilum á markaði til að lámraka sinni hagnað til langframa, flestir hafa ekki hundsvit á því eða menntum eða siðferisþroska til þess. 

Hinsvegar má setja hér almennar reglur um lögleg langtíma lánsform í samræmi við það sem tíðakaðist hér fyrir 1980 og er löglegt annarsstaðar í heiminum.

CPI er mæling á hlutfalslegri hækkun að almennri neyslu, hér líka mæla þessa hækkun með velja  sem úrtaka einstaklinga á venjulegum takmörkum laun , sleppa 10% tekjuhæstu og 10% tekjulægstu. Þá minnka allar sveiflur í verðtryggingunni og verbólga rís hægar.  USA er til fyrirmyndar hvað þetta varðar.  Þar er talað um  neyslyvístölu heldur NeytendaVerðVísir.

Einnig verður koma þeir ranghugmynd úr umferð að gera megi ráð fyrir veldisvíslegum  vexti á hlutfalslegri hækkun á CPI á tíma sem er lengri 5 ár.  Þetta er málleysa og síðustu öld hefur slíkur veldisvísilegur vöxtur aldrei mælst í heiminum á lánstíma lengri en 5 ár.  Almenna fasteignaveðverðið hér um aldamótinn, er önnur mæling sem má segja að hafi vaxið veldisvíslega hér í nokkra mánuði eftir aldamót.

Þegar fölsku verðtryggingar formin hér er sett inn í Exel fjármálastofnanna og gert ráð fyrir sömu verðbólgu hér og má gera ráðfyrir í UK næstu 30 ár, þá kemur fram veldisvísleg uppsveifla, sem hækkar raunvirði greiðslna á lánstíma. Þessi sveifla er sönnun erlendis að rangt er verðtryggt   greiðslu geta ekki hækkað meira en hlutfallsleghækkun verðbólgu. 

Ég held því að illa menntað lið sem tóku upp þetta langtíma lánsform [ólög t.d. í Kaliforínu að semja um það]. Hafði í kjölfarði komið því inn hausinn á sumum menntamönnum að  verðbólga framtíðar vaxi alltaf veldíslega.

Þarna er snúið við forsendum, vegna þess að af því verðtrygginar formið gerir ráð slíkum vexti hér á landi þá vex heildar skuld lántaka veldisvíslega.  

Þess vegna kvarta skjólstæðingar Íbúðalánssjóðs að leigukostnaður  í þeirra bókhaldi vaxi hraðar en verð á neysluvarning.  Þessi kvörtun er í samræmi við raunveruleikan.   

[Óskar Helgi Helgason (IP-tala skráð) 16.5.2011 kl. 21:14]

Heill og sæll Ragnar Þór; líka sem og, aðrir gestir þínir !

Jah; nú hefi ég starfað hjá sjálfum mér, um nokkra hríð - en; ykkur almennum launþegum til handa, kysi ég helzt,, órofa samstöðu ykkar sjálfra, til þess að fella samningana.

Gæti orðið; góð byrjun á allsherjar uppreisn í landinu - en; ætli þurfi ekki Líbýumenn / Sýrlendinga og Jemena, til þess að koma Íslendingum til, að drattast af stað, Ragnar minn ?

Þannig; sýnist mér mál við blasa - nú; um stundir.

Með beztu kveðjum; sem jafnan, úr Árnesþingi /

Óskar Helgi Helgason

[Júlíus Björnsson, 16.5.2011 kl. 22:25]

Prime veðlánasjóðir vegna öryggi reiðufjárfs útstreymis á öllum tímum hjá Fitch  er með einkun AAA+++, næst er AAA++ svo AAA+ svo AAA, Svo gildir sama fyrir AA og þá byrja sæmilegt BBB+++, ... B

Ruslið er svo metið C. Ríkistjórnin hér er greinlega fyrirtæki að hætti komúnista sem fer í mati, vegna þess að hér eru engin öflug vsk fyritæki. Við erum rétt fyrir 3,5 ef þessu væri breytt í tölur. http://www.fitchratings.com/creditdesk/public/ratings_defintions/index.cfm?rd_file=uspf

Hér voru engir Prime veðlánsjóðir til verðtrygginga   [eiginfjár] innlands  2004 allir áhættu subPrime. Þetta eyðileggur meðaltalið að hafa enga ása eða tíur. 

Sum ríki þurfa ekkert mat.

http://juliusbearsson.blog.is/blog/juliusbearsson/entry/1166953/  Hér er ég búinn að reikna algengast grunn langtíma grunn heimilislánið erlendis þar sem verðbætur er reiknað fyrir fram og dreift á allar jöfnu greiðslurna. Þessar verðbætur greiða svo niður hala á eldri lánum, þar það sem er ofgreitt í verðbætur á yngri lánum, jafnvægi í langtíma bókhaldi verðtryggina sjóða sem eiga að lifa öldum saman. 

Greinlegt að á Íslandi hafa heimamenn aldrei skilið rekstur slíkra Prime sjóða því það hefðu þeir ekki verið lagðir niður og lán hér það með svipaðri verðtryggingu og erlends.   Ég líta á heildar greiðslur á lánstíma, sett þetta ekki upp mánaðar súlum. Stærða flatanna tákna fjármagnið og hryllilegt að sjá hvað heildar fjámagnið er miklu hærra hlutfallslega hér en erlendis. Verðtrygging er venjulega það sama erlendis og skila raunvirði skuldar [eiginfjár, höfuðstóls] á gjaldagavið strafslok. Þetta þykir ekki neitt merkilegt og Prize guaranty er ekki notað erlendis. Fjámagnsleiga er líka real-interest, eða renta: Vextir er yfir leitt kallað yielding, uppskera er til dæmis 8 föld eða 5 föld. Almenningur hér getur  varla greitt húsiðnæðis fjármagnsleigu sem vex: nema greiðslu mat til að byrja með sé mjög rúmmt eða lánið sé á erlendu formi.