Þorgeir Eyjólfsson telur fólk vera fífl !

 

Þorgeir Eyjólfsson forstjóri Lífeyrissjóðs Verslunarmanna heldur því fram að tap sjóðsins sé ekki eins mikið og menn vildu vera láta. Umfjöllun um fegrun bókhalds eigi ekki við um LV. Hann telur sjóðinn hafin yfir þá gagnrýni sem er í þjóðfélaginu, og að tap LV vegna hrunsins sé óverulegt miðað við ástandið hér heima og erlendis. Hann segir ekki þurfa að koma til skerðingar lífeyrisréttinda. Gagnrýni á lúxus boðsferðir eiga heldur ekki við rök að styðjast um starfsemi LV þar sem einungis hafi verið um 14 slíkar ferðir að ræða hjá sjóðnum. 

Kjarni málsins er samt hin 11,8% neikvæða ávöxtun Lífeyrissjóðs Verzlunarmanna.

Á heimasíðu sjóðsins er reynt að sannfæra almenning um að búið sé að reikna með öllum afskriftum á skuldabréfa eign sjóðsins, sem er rakalaus þvættingur að mínu mati enda vantar allar upphæðir inn í rökstuðning þeirra, og hver sem er getur lesið úr þessari samantekt að staðhæfingar hans standast engan veginn. 

Hér fyrir neðan má sjá nokkrar  þekktar stærðir úr ársreikningi Lífeyrissjóðs Verzlunarmanna frá 2007.

Tekið skal fram að upplýsingar um verðbréfaumsýslu LV árið 2008 eru frá kauphöll Íslands “tuttugu stærstu” en þá var hlutur LV í Exista komin í 4,53% og Bakkavör í 6,77% þann 6. október rétt fyrir hrunið. Staða Kaupþings 4 sept.2008 var 3,2%. Það er því ekkert sem bendir til þess að Þorgeir hafi með einhverjum undraverðum hætti gert ráðstafanir vegna slæmrar stöðu bankanna rétt fyrir hrun.

Kanna þarf vel hverjum var selt og af hverjum var keypt mánuðina fyrir hrunið enda er skyndileg aukning í t.d. Exista bréfum grunsamleg svo ekki sé meira sagt. Enda slíkar fjárfestingar ekki til þess fallnar að vera “ráðstafanir gegn slæmri stöðu bankanna” eins og Þorgeir Eyjólfsson forstjóri LV komst að orði. 

Er það tilviljun að Guðrún Þorgeirsdóttir dóttir Þorgeirs er framkvæmdastjóri áhættustýringar hjá Exista?

 

Eftirfarandi upplýsingar eru teknar úr grein sem ég skrifaði 12 Des.2008 og versnaði staðan lítillega til áramóta og enn meira til dagsins í dag með falli Straums og Sparisjóðanna svo lítið eitt sé nefnt.

 

Innlend Hlutabréfaeign LV		Bókfærð eign	Lækkun í %		Staða 9.12 2008
	Hlutur í %	árslok 2007	frá áramótin.	Núvirði.	Tap
Alfesca HF	0,9	369.533.000	42	214.329.140	155.203.860
Bakkavör Group	5,6	7.055.553.000	93	493.888.710	6.561.664.290
Century Alumnium Company	0,8	1.086.113.000	76	260.667.120	825.445.880
Exista HF	1,8	3.970.085.000	99	39.700.850	3.930.384.150
FL Group HF	0,6	1.138.976.000	100	0	1.138.976.000
Flaga Group HF	2,2	12.750.000	0	12.750.000	0
Glitnir Banki HF	0,8	2.470.348.000	100	0	2.470.348.000
Eimskipafélag Íslands	0,6	362.126.000	96	14.485.040	347.640.960
Icelandair Group HF	1,2	322.347.000	53	151.503.090	170.843.910
Kaupþing Banki HF	3,3	21.334.515.000	100	0 kr.	21.334.515.000
Landsbanki Íslands HF	3,2	11.612.675.000	100	0	11.612.675.000
Marel HF	2,4	988.063.000	21	780.569.770	207.493.230
Straumur Burðarás HF	1,7	2.586.952.000	81	491.520.880	2.095.431.120
Teymi HF	0,3	62.311.000	100	0	62.311.000
Össur HF	2	775.223.000	2	790.727.460	15.504.460
Verðbréfaþing ehf	12,9	1.556.000	0	1.556.000	0
Skipti ehf. Tap því bréfunum var skipt í bréf Existu.	8	2.475.000.000	100	0	2.475.000.000
VBS Fjárfestingarbanki H.F.	3,3	258.552.000	0	258.552.000	0
		56.882.678.000		3.510.250.060	53.372.427.940
Hlutfall af heildareignum sjóðsins		21,70%			19,80%
Heimildir					Tap
Euroland.com
Landsbankinn.is

Tap LV 2008 á innlendum hlutabréfum voru rúmir 53 milljarðar eða 20% af heildareignum sjóðsins.

Tap LV 2008 á gjaldeyrissamningum/afleiðusamningum var 15,7 milljarðar eða um 6% af heildareignum.

Þessir tveir liðir þurkuðu út 26% af öllum eignum sjóðsins.

Í þessar tölur vantar upplýsingar um tap á skuldabréfaeignum sjóðsins í hálfgjaldþrota atvinnulífi og skuldabréfaeign sjóðsins í gjaldþrota bönkum sem voru samtals 35 milljarðar. Lífeyrissjóður Verslunarmanna á líklega eftir að afskrifa um 15-17 milljarða á tapaðri skuldabréfaeign sjóðsins í bönkum og fjármálafyrirtækjum. Þeir segjast hafa skrifað niður tap á skuldabréfaeign sjóðsins í fyrirtækjum en hafa klárlega ekki skrifað niður verðlaus bréf í bönkunum.

Tap LV 2008 á Skuldabréfaeignum sjóðsins gæti hæglega numið 26 milljörðum eða um 10% af heildareignum.

Með þessum þriðja lið gætu um 36% af öllum eignum sjóðsins hafa þurkast út.

Einnig vantar trúverðuga úttekt á erlendum eignum sjóðsins sem eru líklega verðlitlar miðað við spár sérfræðinga á borð við Robert Wade hagfræðiprófessors ofl. sem telja að um helmingur eigna lífeyrissjóðanna sé tapaður.

Það kæmi mér ekki á óvart að tap LV sé að lágmarki 30-40% af heildareignum sjóðsins eða 80 - 110 milljarðar króna að nafnvirði.

Eignastaða sjóðsins í árslok 2007 var 269 milljarðar.

Eignastaða í árslok 2008 ætti því að vera um 326 milljarðar með 3,5% Raunávöxtunarkröfu með mismun á iðgjöldum og útgreiðslum.

Eignastaða samkvæmt “bráðabirgðauppgjöri” sjóðsins þegar búið er að reikna inn mismun á greiddum iðgjöldum og útgreiðslum er 249 milljarðar í árslok 2008.

Samkv. 11,8% neikvæðri nafnávöxtun þýðir það rýrnun frá 269 milljörðum í 237 milljarða. Mismunurinn á 249m og 237m eru greidd iðgjöld sjóðsfélaga 2008.

Þetta er mismunur upp á 77 milljarða ef við uppreiknum með ávöxtunar kröfu en er aðeins 32 milljarðar að nafnvirði. Þegar búið er að reikna inn iðgjöld sjóðsfélaga 2008 fer eignarýrnun í aðeins 20 milljarða sem er tala sem mikið er notuð í auglýsingaherferðum sjóðsins.

Það hljóta allir sem þjást af rökhugsun og almennri skynsemi að sjá að þessar tölur eru úr öllu sambandi við það sem gerst hefur á fjármálamörkuðum hér heima og erlendis.

Raunveruleg eignastaða sjóðsins í árslok 2008, uppreiknuð af almennri skynsemi er í besta falli 188-195 milljarðar. Sem gerir mismun frá ætlaðri stöðu um 135 milljarða Neikvæða raunávöxtun.

Tap LV 2008 á gjaldeyrissamningum/afleiðusamningum var 15,7 milljarðar eða um 6% af heildareignum.

Voru gjaldeyrisskiptasamningar óþarfa áhættusækni eða varnir?

Af hverju var verið að gera slíka samninga sem mótvægi við gengis hagnað/tap sem erlendar fjárfestingar áttu að bera umfram ávöxtunar kröfu í ljósi þess að innlend ríkisskuldabréf báru mun betri raunávöxtun en almennt þekkist.

Af hverju voru slíkir samningar gerðir við bankana sem allir veðjuðu gegn krónunni? Bankarnir voru helstu ráðgjafar lífeyrissjóðanna.

Til að Ólafur Ólafsson & co. Kjalar hf. hafi getað tekið framvirkan gjaldeyris afleiðusamning gegn krónunni (að krónan lækkaði), sem Kjölur gerði 190 milljarða kröfu á að væri uppfylltur, þá þurfti einhver að veðja á móti þeim sömu upphæð með krónunni (að krónan hækkaði). Lífeyrissjóðirnir tóku það hlutverk að sér - Gunnar Páll stjórnarformaður LV og formaður VR var einnig í stjórn Kaupþings og sat þar líka í lánanefnd.

Annað hvort var Gunnar Páll með í gjaldeyris svikamyllu Ólafs Ól eða GP var nytsami LV skósveinnin, sem Kjalar hf. þurfti á að halda til að geta nýtt sér fyrirfram vitneskju bankans um yfirvofandi hrun krónunnar. Allt saman bakkað upp af Þorgeiri Eyjólfssyni forstjóra LV enda góður vinur Bakkabræðra,Hreiðars, Sigurðar og Ólafs Ó.

Það er með öllu óskiljanlegt að nokkur maður hafi veðjað á hækkun krónunnar vegna gjalddaga jöklabréfa haustið 2008. Vitað var með löngum fyrirvara að krónan mundi hrynja á þeim tímapunkti miðað við hvað henna var haldið hátt uppi sem vekur upp ákveðnar spurningar.

Það má því ætla að Þorgeir Eyjólfsson hafi ekki hlustað á helstu ráðgjafa sína, starfsmenn áhættustýringar bankanna sem hafa þurft að reikna út áhættuna og vitað fyrirfram að fé LV í stöðutöku með hækkun krónunnar á jöklabréfa gjalddögum væri glatað fé.

Er það tilviljun að Guðrún Þorgeirsdóttir dóttir Þorgeirs Eyjólfssonar forstjóra LV er framkvæmdastjóri áhættustýringar hjá Exista?

Af hverju hafa Bakkavararbræður gengið óáreittir til verks með að sölsa undir sig helstu verðmætum Exista og tengdra félaga meðan Þorgeir Eyjólfsson lýtur undan. Það þurfti aðra til að stoppa þá gjörninga af.

Er Þorgeir Eyjólfsson snillingur sem á meira undir en hagsmuni sjóðsfélaga eða gjörsamlega vanhæfur í starfi?

Hvað eru menn að sýsla bakvið tjöldin og hvað er það sem þolir ekki dagsljósið? Gæti það tengst Kaupþing Lúxemborg?

Hvers vegna þessi feluleikur með raunverulega stöðu sjóðsins? Hvað er raunverulega verið að fela?

Óhætt er að fullyrða að tap LV á Kaupþingi,Bakkavör og Exista. hafi ekki verið undir 70 milljörðum króna ef með eru talin áætlað tap á skuldabréfaeign, innlendu hlutafé, afleiðusamninga og erlendra verðbréfasjóða þeim tengdum.

Úr yfirlýsingu frá Landssamtökum Lífeyrissjóða:

„Tillögur um fyrirframgreiðslu á séreignarsparnaði þurfi að taka mið af því að ekki sé hægt að greiða séreignarsparnað út nema búið sé að selja verðbréf sem fjárfest hefur verið í.  Til þess að hægt sé að selja fjárfestingar og breyta í laust fé þurfi einhver kaupandi að vera til staðar. Í dag sé seljanleiki á verðbréfamörkuðum lítill sem enginn og því verulegum vandkvæðum bundið að selja fjárfestingar sjóðanna.

Ef opnað er fyrir útgreiðslu á séreignarsparnaði án þess að hugað sé að því að breyta fjárfestingum í laust fé sé hætta á að fjárfestingar sjóðanna lækki, þó að ekki takist að selja nema lítinn hluta þeirra. Raunveruleg hætta sé á að eignaverð myndi lækka verulega og ekki væri hægt að greiða sjóðfélögum séreign sína út. Inneign allra sjóðfélaga myndi skerðast, óháð því hvort þeir óski eftir fyrirframgreiðslu.”

Úr grein sem birtist í Morgunblaðinu 15. febrúar 2009 eftir þá Arnald Loftsson, framkvæmdastjóra Frjálsa lífeyrissjóðsins, Gunnar Baldvinsson, framkvæmdastjóra Almenna lífeyrissjóðsins,  Marinó Örn Tryggvason, forstöðumann eignastýringar fagfjárfesta hjá Kaupþingi og Tryggva Guðbrandsson, framkvæmdastjóra íslenska lífeyrissjóðsins,  

Þetta eru sömu mennirnir og segja okkur að tap lífeyrisjóðanna séu í mesta lagi 2,3% að nafnvirði á meðan eignir gömlu bankanna ná um 25-30% upp í skuldir. Hafa ofmetnar eignir þeirra þá rýrnað um minnst 75-80%? Bankarnir voru jú helstu ráðgjafar lífeyrissjóðanna og voru staðnir að stórfelldu ofmati á eignum sínum. Fjárfestingar sjóðanna voru ekki aðskildar fyrir séreignina að öðru leiti sem reikningslykill í bókhaldi. Þannig að ætla má að verðmæti heildareigna sjóðsins falli undir sömu verðmætagreiningu.

Endurskoðunarfyrirtækin hafa verið uppvís um að kvitta án athugasemda undir bókhald banka og Stór fyrirtækja sem svo skemmtilega hafa komið okkur inn í framtíðina með bókhaldsbrellum og svindli.

Hver sem er getur lesið út úr þessum tölum að heildartap LV er ekkert í líkingu við yfirlýsingar sjóðsins.

Ósmekklegast við þetta allt saman er hversu einhliða fjárfestingarstefna LV var í fyrirtækjum sem voru annáluð fyrir ofurlaun, glórulausa kaupréttar- og starfslokasamninga, innherjaviðskipti á dökkgráum svæðum, fjöldaframleiðslu á eigin fé og mútur sem síðan má krydda með einkaþotum, þyrluferðum, skemmtisnekkjum, sögusögnum um rándýrar skemmti- og fótboltaferðir með góðum slatta af dýrustu og flottustu hótelum heims.

Það sem verra er, er að verkalýðsforystan gekk fylktu liði með bros á vör og kvittaði undir þetta glórulausa bull enda nokkrir verkalýðsforkálfar í stjórnum stærstu lífeyrissjóðanna.

Það sem ergir mann samt mest er þegar stærstu lífeyrissjóðirnir með SA fremst í flokki hlaupa eins og hræddar rottur frá sökkvandi skipi fjármálageirans inn á Alþingi til að fá auknar heimildir til fjárfestinga í hálfgjaldþrota atvinnulífi, sem þeir áttu góðan þátt í að skuld setja upp fyrir haus með stjórnarsetu í bönkunum og glórulausri útlánastarfsemi til eigenda og vildarvina. 

Hvernig í ósköpunum getur ríkisstjórn Íslands fært sama fólki og hefur sturtað niður stórum hluta lífeyris okkar ofan í klósett fjármálgeirans, auknar heimildir til að fjárfesta í óskráðum félögum. Þetta er eins og að rétta dauðadrukknum manni bíllykla.

Steininn tekur síðan úr þegar ríkisstjórnin og ASÍ kvitta undir næsta ævintýri þessara sömu aðila með bros á vör og ætlast til þess að við tökum því þegjandi og hljóðalaust að gefin verði út óútfyllt ávísun á ævisparnað okkar. Síðan á að skella inn eignaupptökuliðnum í kaupæti svo hægt sé að leigja okkur fasteignirnar eftir að við missum þær.

Hvernig í ósköpunum getur þetta kerfi sem kostar okkur sjóðsfélaga um 4 milljarða á ári gengið upp?

Það er ömurlegt til þess að vita að flestir þeir sem koma að eftirliti og fjárfestingum LV vita að staðan er margfalt verri en Þorgeir hefur lýst yfir en þegja yfir því. Þegar Fjármálaeftirlitið hefur vitneskju um þetta og gerir ekki athugasemdir er fokið í flest skjól.

Þeir ættu að segja frá fundi sem var haldin með lífeyrissjóðunum og var boðaður til að fá sameiginlega várúðarniðurfærslu á tapi sjóðanna en Þorgeir Eyjólfsson sagði það ekki koma til greina og rak menn á dyr.

Hverjir borga brúsan meðan bókhaldið er fegrað?

Á hvaða pláhnetu er stjórn sjóðsins sem ekkert heyrist í?

Í umboði hvers starfar þetta fólk?

Fyrir hverja vinna stjórnendur lífeyrissjóðanna?

Þeir eru a.m.k. ekki að vinna fyrir mig!

Er ekki kominn tími á að ríkistjórnin nýti sér lagalegan rétt sinn og bjargi því sem eftir er af sparifé okkar úr höndum þessara aðila?

Starfslokasamningur VR formanns.

Hvað eru ofurlaun? Hvað er starfslokasamningur?Hvar drögum við mörkin?

Kanski er maður svo vitlaus að skilja ekki þessi hugtök sem svo oft hafa hljómað undanfarin ár. Maður verður að staldra aðeins við og setja hlutina í samhengi. Enda verðum við öll hálf meðvirk og aftengd í öllu þessu milljóna tali daginn út og daginn inn.

Ég man þegar pabba var sagt upp vinnu fyrir um 13árum síðan en þá hafði hann unnið fyrir sama fyrirtækið í yfir 25 ár. Aldrei veikur,aldrei of seinn og fékk launahækkanir samkvæmt kjarasamningum enda hugtakið markaðslaun ekki til í þá daga. Eftir 25ára starf hjá sama fyrirtæki fékk hann að hætta samdægurs en fékk 3 mánaða uppsagnarfrest greiddan.Mér fannst þetta alltaf eitthvað svo ósanngjarnt en svona var þetta nú bara.

Í dag er fólk að missa vinnu í stórum stíl og verður fyrir meiriháttar kjaraskerðingu. Þeir sem missa vinnu þurfa í flestum tilfellum að vinna sinn upsagnarfrest hvort sem þeim líkar betur eða verr.

Hún var því merkileg fréttin sem ég las í DV um starfslokasamning við Gunnar Pál fráfarandi formann VR. Ekki ætla ég að fara sérstaklega yfir hans störf en vildi staldra aðeins við þennan samning ef hann er á rökum reistur sem ég reikna passlega með.

Eftir að hafa setið aukaársfund Samfylkingari..... ég meina ASÍ sem áheyrnarfulltrúi og hlusta á ESB predikun í nokkra klukkutíma sem er eitt helsta kosningamál samfylkingarinnar var eitt mál sem stóð uppúr á þesum fundi sem var ályktun sem ALLIR fundargestir,sama úr hvaða flokkum þeir komu, voru algerlega sammála um. Yfirlýsingin var svohljóðandi "Tími Ofurlauna og starfslokasamninga er liðinn".

Hvað eru ofurlaun og hvað eru starfslokasamningar? Semja menn um starfslok þegar þeir byrja að vinna? Hvar er línan sem skilur á milli?

Samkvæmt fréttum DV var starfslokasamningurinn sem fráfarandi stjórn gerði við Gunnar Pál eitthvað um 7 milljóna króna virði. Þetta virkar kanski ekki svo brjálæðislegt miðað við alla geðveikina sem í gangi var á góðæristímum. Setjum þetta samt í samhengi sem við venjulega fólkið skiljum.

Verkamaður með um 200.000 kr. á mánuði er 3 ár að vinna sér inn fyrir þessari upphæð.  

Með þessari upphæð er hægt að greiða 4 einstaklingum atvinnuleysisbætur í heilt ár.

Hvernig getur verkalýðsforystan barist á móti ofurlaunum og starfslokasamningum þegar hún er sjálfri sér verst í þeim efnum.Ofurlaun í lífeyrissjóðskerfinu hafa verið mikið í umræðunni enda sitja forkálfar verkalýðsforystunnar þar í stjórnum og ákveða forstjóra og stjórnarlaun. Mál Gunnars er því ekkert einsdæmi. Sem stjórnarformaður í lífeyrissjóði verslunarmanna fær hann 172.500 krónur á mánuði fyrir að sitja stjórnarfundi. Þetta er 20% hærri upphæð en við ætlumst til að sjóðsfélagi lifi mánuðinn af eftir atvinnumissi.

Hvað gerir þessa gæðinga að svo miklu betri mönnum en okkur? Af hverju eiga þessir menn svo miklu betra skilið en við hin?       

Verkalýðsforystan þarf að fara í alvarlega naflaskoðun.

 

Tengslanet valda á Íslandi.

Var að setja inn tengil á Networks of power eftir Herdísi Dröfn Baldvinsdóttur. En þar er hægt að hlaða þessu meistaraverki á pdf. formi.

Ritgerðin sem er síðan 1998 er á ensku og fjallar um sögu valda á íslandi frá aldamótum og tengsl þessara valda frá pólitík inn í fyrirtækin,bankana,verkalýðshreyfinguna og lífeyrissjóðina.

Einnig er farið ítarlega í myndun valdanetsins og hlutverk hvers og eins.

Hvalreki ! þeirra sem hafa áhuga á að kynna sér valdastrúktúr íslands fyrr og síðar.

Skyldulesning fyrir þá sem þjást af frjálsri hugsun.

 

 

 

Hefur FME krafið ASÍ um skýringar á HB-Granda ummælum ?

Fjármálaeftirlitið hlýtur að skoða bókhaldið hjá HB-Granda í kjölfar yfirlýsinga Gylfa Arnbjörnssonar um að eigendur fegri stöðu félagsins til að fá arðgreiðslur.

Hvað finnst Gylfa um ótrúlega góða afkomu lífeyrissjóðanna miðað við allt sem er hrunið í kringum þá.

Eru þetta ekki sömu snillingarnir og stjórnuðu í bönkunum ?

 

Hvað með lífeyrissjóðina Gylfi ?

Hvernig væri að skoða ruglið í lífeyrissjóðunum herra hagsmunagæsla Alþýðunnar?

Eftir að hagfræðingar og bankamenn hafa margbent á að mikið ofmat á eignum eigi sér stað innan lífeyrissjóðanna er það til skammar að okkar helsta hagsmunagæsla, stingur hausnum í sandinn.

Hvernig væri að hlusta á menn eins og Robert Wade hagfræðiprófessor sem telur að eignir lífeyrissjóðanna hafi rýrnað um minnst helming.

Saka stjórn HB-Granda um að fegra bókhaldið

Gylfir Arnbjörnsson forseti ASÍ.

Miðstjórn ASÍ telur tillögu stjórnar HB-Granda um hundruð milljón króna arðgreiðslur til eigenda siðlausa við núverandi aðstæður og skorar á stjórnina að draga tillöguna til baka ella greiða starfsfólki áður umsamdar launahækkanir án tafar.

Þetta kemur fram í tilkynningu frá ASÍ. Þar segir ennfremur að tillagan setji samning um frestun endurskoðunar kjarasamninga við Samtök atvinnulífsins í uppnám en rökstuðningur Samtaka atvinnulífsins standi við umsamda tímasetningar launahækkana.

„Verkalýðshreyfingin hefur lýst vilja sínum til að ræða við fulltrúa atvinnurekenda um alvarlega stöðu atvinnulífsins til að fresta þess að koma í veg fyrir enn meira atvinnuleysi og kaupmáttarskerðingu en það kemur ekki til greina að launafólk taki á sig byrðar til þess að skapa svigrúm fyrir eigendur fyrirtækjanna til að taka út svimandi háan arð."

Þá segir að það vekji ugg að í ársreikningum HB-Granda sé beitt sömu aðferðum við að blása út eignir og beitt var í fjölmörgum fyrirtækjum og fjármálastofnunum, sem hrunið hafa á síðustu mánuðum.

Óefnislegar eignir séu metnar langt um fram raunverulegt verðmæti, sem verði til þess að verðmæti og eignastaða fyrirtækisins líti út fyrir að vera mun betri en raun sé.

„Miðstjórn ASÍ áréttar sérstaklega að verkalýðshreyfingin mun ekki líða að engu sé breytt í siðferðilegri og samfélagslegri ábyrgð stjórnenda fyrirtækjanna, þrátt fyrir hrun efnahagslífsins, né að fyrirtæki haldi áfram að draga upp ranga mynd af afkomu sinni og skapa þannig möguleika á að taka út arð. Fylgst verður með reikningsskilum fyrirtækja en spurningin er hver ábyrgð löggiltra endurskoðenda er á slíkum reikningsskilum. Fyrirtækin bera samfélagslega ábyrgð og verða að axla hana."

Nú fer vonandi að draga til tíðinda.

Fjármálaráðherra skipar umsjónaraðila með lífeyrissjóðum í rekstri og eignastýringu hjá Landsbankanum.

 

Það sem gerðist í Landsbankanum var að sjóðirnir fóru ekki að lögum um dreifingu fjárfestinga og virðast hafa fjárfest umfram leyfilegar hámarks heimildir í einstökum félögum.

 

Það sem á vonandi eftir að koma í ljós við rannsókn sjóðanna er að þeir voru vísvitandi látnir taka á sig tap annara "deilda" bankans sem ég hef heimildir fyrir.

 

Nú er lag að Ríkisstjórnin skipi tímabundið umsjónaraðila yfir rekstur allra hinna lífeyrissjóðanna svo FME og sérstakur saksóknari geti tekið af allan vafa um rekstur lífeyrissjóða í heild sinni. 

 

Það er alveg á hreinu miðað við þær "Nafnlausu" upplýsingar sem ég hef fengið um þessi mál að þetta mál Landsbankans eru aðeins smámunir miðað við það sem hefur viðgengist í lífeyrissjóðskerfinu undanfarin ár og áratugi. 

 

"Fjármálaráðherra hefur að tillögu Fjármálaeftirlitsins skipað Íslenska lífeyrissjóðnum, Lífeyrissjóði Eimskipafélags Íslands, Lífeyrissjóði Tannlæknafélags Íslands, Eftirlaunasjóði FÍA og Kili lífeyrissjóði umsjónaraðila sbr. 1. mgr. 46. gr. laga nr. 129/1997, um skyldutryggingu lífeyrisréttinda og starfsemi lífeyrissjóða. Þessir lífeyrissjóðir eru í reksti og eignastýringu Landsbankans.

Tillögur Fjármálaeftirlitsins um skipan umsjónaraðila eru fram komnar í kjölfar rannsóknar eftirlitsins á því hvort viðkomandi sjóðir hafi gerst brotlegir við lög nr. 129/1997 varðandi starfsemi á árinu 2008. Fjármálaeftirlitið hefur vísað málinu til frekari rannsóknar sérstaks saksóknara sem í dag hóf opinbera rannsókn á hinum meintu brotum."

 Hér getur þú tekið þátt í skemmtilegum leik um áróðursherferð lífeyrissjóðanna.

Viltu vinna milljarð!

Þetta er alvöru herferð lífeyrissjóðanna sem keppast við að kaupa trúverðuleika með heilsíðuauglýsingum dag eftir dag.

Lífeyrissjóður verslunarmanna byrjaði daginn fyrir kosningar í VR með heilsíðuauglýsingu í Mogganum.

Gildi er með heilsíðuauglýsingu í fréttablaðinu mánudaginn 16 mars. 

Stafir er með heilsíðauglýsingu í fréttablaðinu þriðjudaginn 17 mars.

Og stóra spurningin er:

Hvaða sjóður kemur næst.

A. Frjálsi Lífeyrissjóðurinn

B. Stapi Lífeyrissjóður

C. Sameinaði Lífeyrissjóðurinn

D. Lífeyrissjóður Verslunarmanna "aftur"

 

Ekki þarf að auglýsa neitt um réttindi Lífeyrssjóðs starfsmanna ríkisins því að lífeyrir þeirra er ríkistryggður.

Hér er dæmi um rekstrarkostnað nokkura stærstu Lífeyrissjóðanna.

 

	Rekstrarkostn.	Launakostn.	Stöðugildi	Forstj.laun
Lsj. starfsmanna ríkisins	815.281.000	245.000.000	38,4	19.771.000
Lífeyrissj. Verslunarmanna	424.426.000	269.000.000	27,5	30.000.000
Gildi lífeyrissjóður	367.750.000	188.373.000	23	21.534.000
Sameinaði Lífeyrissjóðurinn	237.346.000	135.463.000	16	16.768.000
Stapi Lífeyrissjóður	173.494.000	86.000.000	11,6	12.917.000
Stafir	153.420.084	94.290.790	10,5	19.048.011
Samtals.	2.171.717.084	1.018.126.790	127	120.038.011

 

Þetta eru 6 sjóðir af 37 sjóðum sem taka við iðgjaldi. Hafa ber í huga að margir þeirra eru smáir og umsýsla þeirra er í höndum bankanna.

 

 

Hvert er svarið ?

Blekkingar Lífeyrissjóða kafli 2.

Það virðist allt vera hrunið nema eignir lífeyrissjóðanna.

Nú keppast lífeyrissjóðir við að lýsa yfir óbreyttum lífeyrisréttindum eða smávægilegum skerðingum lífeyrisréttinda. Þetta má lesa úr heilsíðuauglýsingaherferð þeirra, sem er í fullum gangi, fyrst lífeyrissjóður verslunarmanna, svo Gildi sem birtir heilsíðu auglýsingu í blöðunum í dag.

Miðað við framsetningu auglýsingana er um að ræða ótrúlega góða afkomu miðað við ástand markaða vegna bankahrunsins. Áberandi er í málflutningi þeirra að erlendar eignir lífeyrissjóðanna séu vel tryggðar í hinum ýmsu fjárfestingasjóðum um allan heim en hafa þó aðallega orð á þessari meintu gæfu sjálfir. Einnig virðist innlend skuldabréfaeign sjóðanna í tæknilega gjaldþrota fyrirtækjum og gjaldþrota bönkum vera afskrifaðar lítið sem ekkert.

Hvernig er þetta hægt?

Jú við getum tekið dæmi með upphæðum sem við asnarnir skiljum.

Lífeyrissjóðurinn á 20.000kr. króna ávísun í bókhaldinu. Þeir vita hinsvegar að sá sem gaf út tékkan á ekki fyrir honum. þ.e. innistæðan er líklega ekki nema um 3.500kr.

Hvað er hægt að gera? Ef sjóðurinn afskrifar tékkan strax og lágmarkar tapið með því að fá það litla sem hægt er að fá út úr honum, lækka heildareignir þeirra stórlega.Þar sem lífeyrissjóðirnir eru í mikilli sjóðssöfnun og fá mun meira inn í sjóðina en þeir greiða út, geta þeir beðið með þessar afskriftir eins og þeim sýnist eða svo lengi og þurfa þykir. Alveg þangað til að útgreiðslur verða hærri en iðgjöld sem má ætla að gæti orðið eftir um 15-20 ár.

Það er því betra að sleppa því að afskrifa tékkan og geyma í bókhaldinu sem 20.000 kr. meðan innistæðan fyrir honum lækkar og lækkar, eða þar til á endanum að hún verður verðlaus. Svo verður hann afskrifaður þegar hagnaður af hlutabréfum eða öðrum fjárfestingum verður nægilega mikill til að ná jafnvægi í bókhaldinu og tapinu þar með dreift án þess að sjóðsfélagar taki eftir.

Af hverju að standa í þessum feluleik?

Lífeyrissjóðirnir standa nú í mikilli trúverðuleika og álits herferð til að missa ekki mjólkurkýrnar sem við sjóðsfélagar erum, og greiðum í þessar peningahýtur sem aldrei fyrr.

Lífeyrissjóðirnir hafa verið valdamestir í íslensku viðskiptalífi undanfarin áratug. Þeir sem þar stjórna vilja með öllum ráðum halda fengnum hlut enda sjóðunum til helminga stjórnað af hákörlum atvinnulífsins.Sjóðirnir eru enn mjög valdamiklir enda þeir einu sem hafa eitthvað laust fé í formi iðgjalda til að fjárfesta í gjörspilltu og siðlausu atvinnulífi. Það er því eðlilegt að þessi völd verða varin með kjafti og klóm hvað sem það kostar, enda skiptir kostnaður ekki máli þar sem hann kemur úr vösum sjóðsfélaga.

Framsetning auglýsinga eru að upplagi eins þ.e. sýna fram á að eignir í dag séu litlu minni en eignir í fyrra sem er eitt helsta efni herferðarinnar. Þetta er gert með mjög villandi hætti.

Gildi.

Eignir í árslok 2007   238 milljarðar Eignir í árslok 2008   209 milljarðar.

Lífeyrissjóður Verslunarmanna.

Eignir í árslok 2007   269 milljarðar Eignir í árslok 2008   249 milljarðar.

Þetta hljómar sem frekar lítill munur og kanski það fyrsta sem manni dettur í hug að sjóðirnir hafi bara sloppið nokkuð vel frá þessu öllu saman. En við skulum skoða hvernig þetta er gert.

Fegrun bókhaldsins.

Inn í þessum tölum eru iðgjöld sjóðsfélaga fyrir árið 2008 sem eru sett fram sem bankainnistæður og sundurliðað síðar. þetta eru um 5 milljarða munur hjá Gildi en 12,1 milljarður hjá LV.Síðan taka þeir sjóðsfélagalánin og skrifa upp verðbætur á þeim í botn. Þannig að stór hluti af fegrun bókhaldsins kemur úr okkar eigin vösum.  

Hlutabréf er ekki hægt að afskrifa á morgum árum. Eftir að sjóðirnir töpuðu um 95% af öllu innlendu hlutafé, enda fjárfestu þeir nær eingöngu í fjármálalífinu og fyrirtækjum sem voru annáluð fyrir vafasama kaupréttarsamninga ofurlaun og ofurlán án ábyrgða, þurfa þeir að beyta allri sinni talna og bókhaldsþekkingu og auglýsa svo með okkar peningum til að hylma yfir þetta glórulausa sukk og er það gert á okkar kostnað.

Verðbréf og skuldabréf er hægt að afskrifa á mörgum árum.  

Séreignarsjóðir hjá lífeyrissjóðunum voru reknir á sama hátt og uppsafnaður lífeyrir vegna áunna réttinda við 67 ára aldur og eiga þær eignir að vera vel tryggar í hinum ýmsu sjóðum. 

Á sama tíma tala þessir sömu menn um hversu erfiðlega gangi að losa um eignirnar vegna „markaðsaðstæðna” því lítið fáist fyrir þessar annars svo mjög „verðmætu” eignir við núverandi aðstæður og seljanleiki á mörkuðum sé lítill sem enginn. Á meðan keyra þeir upp verðbætur á húsnæðislánum sjóðsfélaga til að fegra tapið á innlendum hlutabréfum.

Úr yfirlýsingu frá Landssamtökum Lífeyrissjóða:

 

„Tillögur um fyrirframgreiðslu á séreignarsparnaði þurfi að taka mið af því að ekki sé hægt að greiða séreignarsparnað út nema búið sé að selja verðbréf sem fjárfest hefur verið í.  Til þess að hægt sé að selja fjárfestingar og breyta í laust fé þurfi einhver kaupandi að vera til staðar. Í dag sé seljanleiki á verðbréfamörkuðum lítill sem enginn og því verulegum vandkvæðum bundið að selja fjárfestingar sjóðanna.

Ef opnað er fyrir útgreiðslu á séreignarsparnaði án þess að hugað sé að því að breyta fjárfestingum í laust fé sé hætta á að fjárfestingar sjóðanna lækki, þó að ekki takist að selja nema lítinn hluta þeirra. Raunveruleg hætta sé á að eignaverð myndi lækka verulega og ekki væri hægt að greiða sjóðfélögum séreign sína út. Inneign allra sjóðfélaga myndi skerðast, óháð því hvort þeir óski eftir fyrirframgreiðslu.”

Úr grein sem birtist í Morgunblaðinu 15. febrúar 2009 eftir þá Arnald Loftsson, framkvæmdastjóra Frjálsa lífeyrissjóðsins, Gunnar Baldvinsson, framkvæmdastjóra Almenna lífeyrissjóðsins,  Marinó Örn Tryggvason, forstöðumann eignastýringar fagfjárfesta hjá Kaupþingi og Tryggva Guðbrandsson, framkvæmdastjóra íslenska lífeyrissjóðsins,  

 

 Við erum fremst í skrúðgöngu alheimsefnahagshrunsins

Alls staðar blasir sama ástandið við. Hrun á olíu,álverði og stálverði vegna þess að framleiðendur í Asíu sem og annars staðar í heiminum eru farnir að draga til baka fyrirframpantanir á hráefni og eru að búa sig undir það versta.Fraktskip heimsflotans sem áður voru yfirfull eru farin að sigla á milli hafna heimsins hálf tóm. Svissneska bankakerfið er á barmi hruns með öllu tilheyrandi, og svo mætti lengi telja.

Meðan á þessu stendur  prenta Bandaríkjamenn peninga eins og enginn sé morgundagurinn, dæla fjármagni í góðar og mis vonlausar peningahýtur, til að halda þegnum sínum uppi á kostnað allra þeirra sem eiga eitthvað undir með dollaranum. Með hverjum prentuðum peningaseðli, rýrnar verðgildi þeirra seðla sem fyrir eru í umferð. Með öðrum orðum „verðbólga” í sinni tærustu mynd sem er jú vel þekkt fyrirbrigði á Íslandi.

Nýjasti björgunarpakki Bandaríkjamanna samanstóð af litlum 90.000 milljörðum og hvetja bandarísk stjórnvöld nú framleiðendur til að kaupa sem minnst af hráefni erlendis frá. Hættan  er sú að þegar markaðir í Asíu, sem eiga allt undir í framleiðslu, hrynja gæti dollarinn þar af leiðandi hrunið með ófyrirsjáanlegum afleiðingum. Ekki hafa Kínverjar nú verið svo ýkja hrifnir af Kananum nema þá helst vegna þeirra gríðarlegu viðskipta sem dollarinn færir þeim.

Hvað hefur allt þetta að gera með Lífeyrissjóði á Íslandi?

Hin eiginlega stoð pappírspeninga- og bréfa hagkerfisins þ.e.framleiðsla, verslun,vinnuframlag o.s.frv. er að hruni komin um gjörvalla heimsbyggðina hljóta böndin að beinast að sýndarveruleikahagkerfinu sem trónir yfir hinni eiginlegu vermætasköpun. Ef rétt reynist þá er sú stoð afar veik, ef framleiðslan á að vera hinn margfrægi gullfótur þessa sýndarmennskubrjálæðis, þá væri nær að nota orð eins og líkþorn. Í besta falli tánögl.

Hvað gerist þegar kemur að skuldadögum og innlausna þessara sýndareigna?

Á einhverjum tímapunkti þarf að núllstilla og leiðrétta sýndarmennskubrjálæðið sem pappírs- og bréfa hagkerfið er orðið. Hagkerfi sem byggir á hugmyndafræðinni: þú skuldar mér og ég skulda þér í formi samninga og bréfa sem einskis virði eru þegar á reynir.

Þegar hrunið á hlutabréfum, sem eru hlutir í fyrirtækjum sem fyrir utan bankana eru þau einu sem skila einhverjum eiginlegum verðmætum eru ekki lengur verðmæt hversu mikil raunveruleg verðmæti eru þá eftir í sýndarveruleikahagkerfinu?

Eru Lífeyrissjóðirnir að „Brenna Inni” með eigur okkar og ævisparnað til að kaupa sér frið og tiltrú svo viðhalda megi völdum útvaldra sem viðgengist hefur um áratuga skeið í kringum þessar peningahýtur?

Er það sama að gerast með erlendar eigur sjóðanna, (sem telja um 30% af uppsöfnuðum ævisparnaði okkar eða um 480 milljarða króna) og gerðist þegar lífeyrissjóðirnir lögðu nær allt hlutafé sitt undir í fjármálasukk bankanna með tilheyrandi óbjóði og töpuðu yfir 340 milljörðum króna eða yfir 95% af öllu innlendu hlutafé. „Sparifé” launþega sem var nýtt til að veðja á rangan hest.

Veðmálin með íslensku krónuna komu svo endanlega í veg fyrir að gríðarlegur gengishagnaður yrði innleystur með sölu erlendra eigna við fall fjármálakerfisins á Íslandi. Nú þegar stoðir fjármálakerfa annarra landa eru að hruni komnar, verða erlendar eigur okkar líklega á endanum verðlausar ef ekki verður gripið til aðgerða strax ef það er ekki orðið of seint nú þegar.

Hvert er raunverulegt verðgildi innlendra og erlendra eigna lífeyrissjóðanna?

Bankarnir voru helstu ráðgjafar lífeyrissjóðanna.Það vita allir hvernig fór fyrir þeim.

Hversu lengi eigum við að trúa og trúa ?

Hversu miklu þarf að tapa svo fólk átti sig á alvarleika málsins ?

Margt af því sem við erum mötuð á í dag er hafið yfir alla almenna skynsemi.

Miðað við þann gríðarlega kostnað sem kostar að reka kerfið ásamt því hvernig er fjárfest, gengur dæmið ekki upp.

Avöxtun sjóðanna hefur verið eins og flóð og fjara undanfarin ár eða allt frá því að lágmarks trygging launa var bundin í lög árið 1998. Árið 2000-2001 var síðasta stóra hrun, hið svokallaða .com hrun og var gríðarlegt tap á eignum sjóðanna afskrifað á tveimur til þremur árum. Nú 2008 er hrunið margfalt stærra en tapið virðist minna ???

Hvað gerist næst? Hvenær verður næsta hrun? 

Er ekki betra að losna við verðtrygginguna og fá að eignast fasteignir okkar, sem er okkar mikilvægasti lífeyrir, í friði fyrir þeim sem stjórna okkar eigin peningum. Þetta getur einungis endað á einn veg við óbreytt ástand.

Við endum okkar ævikvöld, búin að greiða fasteignir okkar upp mörgum sinnum á lífsleiðinni, fáum lífeyrisgreiðslur með viðbættum greiðslum frá tryggingastofnun þar sem lágmarksréttindi geta ekki dugað fyrir lágmarks framfærslu á sama tíma verðum við enn að borga af íbúðarlánum. 

Er þetta það sem við viljum?

Ragnar Þór Ingólfsson

Er asni sem enga prófgráðu hefur en með kjánaskap sínum gleypir ekki við öllu sem forstjórarnir segja.

 

 

 

Hver svíkur hvern?

Það er ekki laust við að fari um mann kaldur hrollur þegar tryggingafélögin byrja. Áróðurinn fyrir stórfelldum iðgjaldahækkunum er byrjaður. Þetta er alveg fáránleg framsetning því að tryggingafélögin eru með eldklára tryggingastærðfræðinga sem "of" reikna þessa hluti og fleiri til, inn í hinar ýmsu formúlur sem verða svo að "iðgjaldi" sem alltaf verður hærra en bótagreiðslur. Ekki veitir þessum títtnefndu tryggingafélögum af samúð vegna þeirrar umræðu sem sprottið hefur upp m.a. vegna tekjutenginga skaðabóta osfrv.

Ekki fá þau samúð mína, enda skulu þau fara í aðra vasa eftir fjármagni til að borga fyrir tap á bréfabraski undanfarina ára.    

 

Fjórðungur vissi um svik

Takk kærlega fyrir mig.

Þakka öllum þeim sem kusu í VR kosningunni kærlega fyrir stuðninginn og vil ég nota tækifærið og óska nýjum formanni, meðstjórnendum og L-lista, innilega til hamingju.

Þetta þýðir að litla lífeyrissjóðsmálið fékk góða kosningu til stjórnar í VR og er því baráttan rétt að byrja.

Kær kveðja og bestu þakkir fyrir mig.

Ragnar 

 

Kosning um formann í einstaklingsbundinni kosningu

 

	Fjöldi atkvæða	% af greiddum atkvæðum
Kristinn Örn Jóhannesson	2651	41,9 %
Lúðvík Lúðvíksson	1904	30,1 %
Gunnar Páll Pálsson	1774	28,0 %
Tek ekki afstöðu	409

Kosning um þrjá stjórnarmenn í einstaklingsbundinni kosningu

 

	Fjöldi atkvæða	% af greiddum atkvæðum
Ragnar Þór Ingólfsson	2394	59,6 %
Óskar Kristjánsson	1774	44,2 %
Ágúst Guðbjartsson	1695	42,2 %
Hallur Eiríksson	1690	42,1 %
Jón Hrafn Guðjónsson	1633	40,7 %
Kristófer Jónsson	1484	37,0 %
Gunnar Böðvarsson	1372	34,2 %
Tek ekki afstöðu	2724

(Rétt er að geta þess að þegar niðurstaðan var kynnt framboðum/frambjóðendum var hlutfall atkvæða þeirra sem voru í einstaklingskjöri til stjórnar ranglega reiknað. Það breytti þó engu um niðurstöðuna.  Þessi mistök hafa verið lagfærð hér að framan.)

Kosning um lista með framboðum 4 stjórnarmanna og 82 í trúnaðarráð

 

	Fjöldi atkvæða		% af greiddum atkvæðum
L listi lýðræðis fyrir VR		3189	62,9 %
A listi trúnaðarráðs og trúnaðarm. VR		1879	37,1 %
Tek ekki afstöðu		1670

Samkvæmt framanskráðu og niðurstöðu sem varð á Nýársfundi trúnaðarráðs og trúnaðarmanna VR vegna kosningar varamanna í stjórn teljast eftirtalin vera réttkjörin skv. 20. gr. laga félagsins og hefst kjörtímabil þeirra á aðalfundi VR fyrir árið 2009 sem haldinn verður 2. apríl nk.